ตอนที่ 5 ดอกเลือด

 ดอกเลือด

                มีครอบครัวหนึ่งแม่เป็นนักเขียนบทประพันธ์หนังแนวแอ็คชั่นจึงไม่ค่อยมีเวลาอบรมเลี้ยงดูลูกเมื่อลูกกลับมาจากโรงเรียนก็ปล่อยให้ลูกเล่นตามอิสระ แต่ลูกของเขาชอบดูหนังแนวแอ็คชั่นจึงมีวิธีการเล่นที่รุนแรง เมื่อแม่เห็นพฤติกรรมของลูกจึงพาไปเรียนดนตรีและเล่นกีฬา เพื่อลดความรุนแรงในตัวของลูก แม่ไปส่งลูกเรียนได้สักพัก แม่ก็ให้ลูกเลิกเรียน เพราะแม่ไม่มีเวลาไปรับไปส่ง และปล่อยให้ลูกมีพฤติกรรมอย่างเดิม เมื่อแม่เห็นพฤติกรรมรุนแรงต่างๆของลูกแม่ก็นำพฤติกรรมของลูกมาเขียนบทประพันธ์ตามปกติ จนวันหนึ่งลูกของเขาดูหนังที่มีการต่อสู้ ทำให้ลูกของเขาหยิบไม้บรรทัดเหล็กมาฟันคนใช้จนเลือดออด คนใช้ร้องเสียงดัง ทำให้แม่ออกมาดู เมื่อแม่เห็นคนใช้เลือดหยดลงบนโต๊ะแม่ก็จินตนาการว่าเหมือนดอกไม้กำลังบานและตั้งใจว่าจะนำไปเขียนเป็นบทประพันธ์ แม่ช่วยคนใช้ทำแผลและกลับมาเขียนบทต่ออย่างไม่สนใจใคร และปล่อยให้ลูกเล่นตามเดิม

                 ข้อคิดที่ได้จากตอนดอกเลือด คือ เงินไม่สามารถช่วยให้ลูกเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่สมบูรณ์ได้ การดูแลเอาให้ใส่ต่างหากที่ทำให้เด็กเป็นผู้ใหญ่ที่สมบูรณ์ได้ในอนาคต

ตอนที่ 4 คืนเหน็บหนาว

 คืนเหน็บหนาว

            รถเมย์จอดตรงป้ายบริเวณอนุสาวรีย์ ทุกคนต่างแย่งขึ้นลงรถก็อย่างเบียดเสียด ชายคนหนึ่งค่อยๆลงจากรถอย่างไม่รีบร้อน เพราะไม่อยากแย้งกับคนอื่น พอลงจากรถเมย์เขาก็เดินใจลอยไปรอบๆอนุสาวรีย์  เพราะยังไม่ดึกนัก เมื่อเขาเห็นของเล่นเด็ก ทำให้เขาคิดถึงลูก ตอนเด็กๆเขาไม่เคยได้เล่นของเล่นเหมือนเพื่อนๆ เมื่อมีลูกสิ่งแรกที่เขาคิดคือลูกจะต้องมีของเล่นราวกับเป็นการชดเชย เขามองเห็นศูนย์การค้าจึงเดินเข้าไปในงาน บรรยากาศชวนให้นึกถึงเมียของเขา เพราะในศูนย์การค้ามีแต่สิ่งที่เมียเขาชอบ เมียเขาเป็นคนเรียบร้อย เมียเขาเป็นคนเงียบมาก แม้เขาเมาจนขับรถชนเสาไฟ เมียเขาก็ไม่ว่าและยังคอยดูแลเขาอีกด้วย แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาทนไม่ได้ เพราะเขาอยู่กับความกดดันของครอบครัวใหญ่ของเมียและเมียเขาก็ชอบคล้อยตามครอบครัวใหญ่ ครอบครัวใหญ่กินอยู่อย่างประหยัด ไม่ชอบเสี่ยงโชค แต่เขาเป็นทุกอย่างที่ครอบครัวใหญ่ไม่ชอบ เขาพยายามปลดหนี้แต่เขาก็ทำไม่ได้ เมื่อมานั่งปรึกษากับเมีย เมียก็เฉย เขารู้สึกว่าเมียเขาใช้ความเงียบเป็นอาวุธจนบางครั้งเขาทนไม่ได้ แต่ที่เขาต้องทนมาจนถึงทุกวันนี้ก็เพื่อลูก

           ข้อคิดที่ได้จากตอนคืนเหน็บหนาว  คือ เราทุกคนควรเอาใจเขามาใส่ใจเรา มีอะไรก็ปรึกษาหารือกัน อะไรที่อดทนได้ก็ต้องอดทนเพื่อคนรอบข้างจะได้ไม่ต้องเดือดร้อน